W niepowtarzalnej bieszczadzkiej scenerii już od kilku lat wspólnie z fanami budzony jest o świcie ZEW pozytywnej energii i dzikiej muzyki. W 2023 roku zobaczymy się w Ustrzykach Dolnych między 29.04 – 1.05, aby w otoczeniu gór, lasów i potoków wspólnie cieszyć się prawdziwie rockową muzyką, oraz by tańczyć pod sceną przy utworach najlepszych polskich artystów! Rzuć wszystko i przyjedź w Bieszczady na kolejną edycję festiwalu ZEW się budzi! Niech energia i legenda tych gór po raz czwarty połączy nas, pasjonatów muzyki, natury i podróży!
Line-up: 30.04 (niedziela)
KSU – polski zespół punkrockowy. Powstał w 1978 roku w Ustrzykach Dolnych. Zespół podczas swojej ponad 30-letniej działalności oficjalnie wydał 11 płyt. Oprócz tego ukazało się ponad 30 pirackich i bootlegowych wydawnictw – głównie z materiałami koncertowymi. Jedynym członkiem zespołu który znajduje się w nim od jego założenia jest Eugeniusz „Siczka” Olejarczyk. Zespół początkowo wykonywał typową muzykę punkrockową i z tym nurtem jest powszechnie utożsamiany, z czasem jednak wykształcił własny styl bliższy szeroko pojętemu rockowi. Grupa została założona w 1977 roku przez czwórkę nastoletnich wtedy chłopców: Bogdana „Bohuna” Augustyna, Eugeniusza „Siczkę” Olejarczyka, Wojciech „Ptysia” Bodurkiewicz oraz Mirosława Wesołkina. Przez pierwsze lata swojej działalności zespół zajmował się graniem coverów utworów grup takich jak Black Sabbath, Deep Purple czy Led Zeppelin. W roku 1978 kapela przyjmuje nazwę KSU, pochodzi ona od tablic rejestracyjnych pojazdów wydawanych w dawnym województwie krośnieńskim (w Ustrzykach Dolnych wydawane były tablice z wyróżnikiem KSU). Od tego czasu grupa zaczęła grać punk rocka. Członkowie zespołu napisali w tym czasie list do Radia Wolna Europa z prośbą o emisję zagranicznej muzyki rockowej (Sex Pistols, The Damned). KSU od początku istnienia popierało ideę WRB – Wolną Republikę Bieszczad.
Pull The Wire – zespół z Żyrardowa, grający muzykę gatunku punkrock, założony w 2005 roku z inicjatywy gitarzysty Pawła Marszałka, basisty Piotra Urbańskiego i perkusisty Krzysztofa Milczarka. Od 2002 roku Paweł Marszałek i Krzysztof Milczarek wraz z Piotrem Urbańskim tworzyli formację Neo, a następnie po odejściu Urbańskiego zespół Cut (z Piotrem Mazurkiem). Po powrocie do zespołu basisty i wokalisty, Piotra Urbańskiego w 2005 roku zespół przemianowano na Pull The Wire. Od tej pory zespół nagrał kilka utworów (m.in. Papieros, Twarze Ludzi, Miłość, Ponad Wszystkim, Opresja). Zagrali kilkadziesiąt koncertów, głównie w warszawskich klubach, przed wieloma znanymi zespołami punkowymi – KSU, The Bill, Cała Góra Barwinków, Koniec Świata, Leniwiec, Kabanos – ale również przed zespołami prezentującymi inne gatunki muzyczne (Golden Life, Don Vasyl Roma, Boney M., Zbyszek Żak Band). Zespół brał udział również w wielu przeglądach muzycznych, m.in. w Ogólnopolskim Festiwalu Garażowych Zespołów Rockowych „Dobra Strona Rocka”, gdzie w 2008 roku zajęli III miejsce. Co roku występowali na koncertach z okazji Finału Wielkiej Orkiestry Świątecznej Pomocy, wspierając akcję Jerzego Owsiaka. W roku 2014 ukazał się debiutancki album W Polsce jest ogień! zawierający 12 utworów. Płytę promuje teledysk do utworu „Polsko”. Zespół wydał płytę bez pomocy wytwórni. W kwietniu 2015 roku Pull The Wire dostało się do półfinału, a następnie do finału eliminacji do Przystanku Woodstock. Jako jedna z 4 kapel – spośród przeszło 700, które zgłosiły się do eliminacji – Pull The Wire dostało szansę wystąpienia na dużej scenie podczas XXI Przystanku Woodstock. 7 sierpnia 2015 roku zespół wystąpił również na ukraińskim odpowiedniku festiwalu – Woodstock Ukraine. Zespół dotarł do finałowych koncertów Eliminacji do Festiwalu Pol’and’Rock w 2018 roku, zdobywając nagrodę w postaci występu na scenie Viva Kultura. Najnowsza płyta, zatytułowana „Życie to western”, miała premierę 2 lipca 2021 roku. Album ukazał się nakładem Wydawnictwa Agora. Pierwszy koncert promujący nową płytę zespół zagrał na Festiwalu w Jarocinie, rozpoczynając koncerty na Dużej Scenie.
Cochise – polska grupa wykonująca szeroko pojętą muzykę rockową – będącą oryginalnym połączeniem rocka, grunge’u i metalu. Powstała w 2004 roku w Białymstoku. Skład utworzyli wokalista i autor tekstów Paweł Małaszyński, perkusista Dariusz Korzeniewski oraz gitarzysta Wojciech Napora i basista Radosław Jasiński, obaj związani z zespołem Hellraizer[1]. Na początku 2005 roku ukazało się debiutanckie demo formacji zatytułowane 9. Także w 2005 roku zespół wystąpił na przeglądzie rockowym Rockfest 2005 w Białymstoku, którego został laureatem[2]. Od tego czasu zespół zagrał ponad czterysta świetnie przyjętych klubowych i plenerowych koncertów oraz nagrał trzy kolejne płyty „Back to Beginning” wydaną przez wytwórnie Mystic oraz „118” i „The Sun also rises for unicorns” wydaną przez MetalMind. Obecnie zespół kończy prace nad swoim piątym albumem „Swans and Lions”, który ukaże się w lutym 2018 roku również pod skrzydłami MetalMind. Wśród najciekawszych wydarzeń koncertowych, w których uczestniczył Cochise można wymienić udział w Przystanku Woodstock (duża scena), Seven Festival, Świebodzice Rock Festival, Cieszanów Rock Festiwal czy Impact Festival, z legendarną formacją Black Sabbath w roli headlinera.
Zenek Kupatasa – solowy projekt wokalisty grupy Kabanos – Zenka Kupatasy. To nietuzinkowa postać na polskiej scenie rockowej. Wyrwany z łańcuchów konwenansów i jakichkolwiek zasad, Zenek kontynuuje to co rozpoczął w zespole Kabanos, grając już solowo.
Postać, która od dawna wymyka się ustalonym regułom, pokazując, że będąc niezależnym artystą, można osiągnąć bardzo dużo. Zenek po występach w zespole Kabanos, przeszedł 'na swoje’ i działa solowo. Od 1997 roku czynnie tworzy, pisze piosenki i wydaje płyty na przekór wszystkim przeciwnościom. Mając 15 lat założył zespół Kabanos, któremu przewodził przez 21 lat. Obecnie, wydaje swoje piosenki pod własnym szyldem, spuszczony z łańcucha konwenansów, praw i zasad rynku muzycznego nagrał w trzy lata siedem albumów. Jego najnowsza, ósma płyta „O!” popularnością przebiła wszystkie poprzednie albumy. Na koncertach nigdy nie wiadomo, co się wydarzy. Jego koncerty zawsze są otwarte na publikę, gdzie zaciera się granica między zespołem, a publicznością. Wspomagają go w tym na scenie: Antoni Tomaszek (bas), Jurek Dostałsię-Halapenio-Butelka-Łapa (gitara) i Pierre Luigi Pierogi (perkusja).
Dezerter to zespół punkrockowy, który powstał w maju 1981 r. w Warszawie. Grupa przyjęła prowokacyjną wówczas nazwę SS-20 (pochodzącą od radzieckich rakiet z głowicami nuklearnymi), którą była zmuszona zmienić w okresie stanu wojennego. Już jako Dezerter zespół nagrał swój pierwszy singiel „Ku przyszłości” (1983). W 1985 r. ukazały się dwie kompilacje z piosenkami Dezertera: „Fala” i „Jak punk to punk”. Rok 1987 przyniósł wydanie w USA przez Maximum Rock’n’Roll pierwszej długogrającej płyty Dezertera – „Underground Out Of Poland” oraz pierwszej (ocenzurowanej) płyty w kraju – „Kolaboracja”. Rok 1989 to kolejny album – „Kolaboracja II”, a 1990 – „Wszyscy przeciwko wszystkim” (wydana w Polsce i we Francji) oraz dwumiesięczna trasa po Europie Zachodniej (Szwajcaria, Niemcy, Francja, Holandia) i Japonii.
Kolejne lata działalności przyniosły ważne płyty dla polskiej sceny niezależnej, m.in. „Blasfemię” (1992), „Ile procent duszy?” (1994), „Mam kły mam pazury” (1996), „Ziemia jest płaska” (1997). W XXI w. ukazały się trzy studyjne albumy: „Nielegalny zabójca czasu” (2004); „Prawo do bycia idiotą” (2010), który został doceniony wyjątkowo nie tylko przez słuchaczy, ale i przez branżę muzyczną, czego wyrazem była nagroda Fryderyk 2010; oraz „Większy zjada mniejszego” (2014). Zespół aktywnie koncertuje nie tylko kraju, ale również w wielu krajach Europy (Czechy, Niemcy, Wielka Brytania, Finlandia) oraz w Stanach Zjednoczonych. Przez lata piosenki Dezertera ukazywały się na wielu składankach w Polsce i na świecie oraz trafiły na ścieżki dźwiękowe kilku filmów.
Homo Twist & Maleńczuk – polski zespół rockowy, łączący rock alternatywny z naturalistyczną poezją. Zgodnie z deklaracją lidera, Macieja Maleńczuka, nazwa ma oznaczać ludzki taniec, gdyż pierwszy człon jest łacińskim słowem oznaczającym człowieka. Jest to druga po Püdelsach formacja, którą współtworzy polski bard Maciej Maleńczuk, grupa powstała w 1990 w Krakowie. Na początku do Maleńczuka dołączyli krakowscy muzycy jazzowi Leszek Kowal (gitara basowa) i Grzegorz Schneider (perkusja). Po nagraniu pierwszej płyty skład grupy uległ poważnym zmianom, odeszli Kowal i Schneider, a dołączyli Franz Dreadhunter (gitara basowa) i Artur Hajdasz (instrumenty perkusyjne). Na drugiej płycie zespołu zagrał gościnnie między innymi Wojciech Waglewski. W 1996 z zespołu odszedł „Dreadhunter” i zastąpił go Olaf Deriglasoff, który zauważalnie wpłynął na brzmienie trzeciego albumu grupy. W 2000 roku zespół zagrał pożegnalną trasę koncertową, której pokłosiem była wydana dwa lata później płyta.
W 2004 Maleńczuk zreaktywował Homo Twist w składzie: Tomasz „Titus” Pukacki – bas (lider zespołu Acid Drinkers), Tomek Dominik – perkusja, Kuba Rutkowski – perkusja elektroniczna, Piotr Lewicki – instrumenty klawiszowe. W maju 2007 roku z zespołu odszedł Titus, a jego miejsce ponownie zajął Olaf Deriglasoff. 21 marca 2008 roku ukazał się nowy album „Matematyk”. 1 kwietnia 2009 roku agencja „2XM” opiekująca się zespołem podała informację o zawieszeniu działalności zespołu. Na powrót do brzmień w duchu Homo Twist fani artysty musieli jednak trochę poczekać. W roku 2016 były frontman Püdelsów zaskakuje publiczność nagłą stylistyczną woltą w swojej twórczości. A wszystko za sprawą wydawnictwa „Jazz for Idiots”, na którym nie tylko obiera jazzowy kierunek, ale i sam, zamiast tak jak dotąd stanąć z gitarą za mikrofonem – sięga po saksofon. Nie jest to jednorazowa przygoda – jazzowym eksploracjom poświęcona zostaje także kolejna płyta „The Ant”. Maleńczuk pisze również książki, występuje na scenach teatralnych, gra w filmach. I tak, w 2003 roku wydał poemat „Chamstwo w państwie”, nagrodzony Śląskim Wawrzynem Literackim. Występował w sztukach „Cantigas de Santa Maria” w krakowskim Teatrze 38 (ślad pozostał na płycie „Cantigas de Santa Maria”, nagranej przez Maleńczuka z grupą Consort), „Bal u Wolanda” w chorzowskim Teatrze Rozrywki, „Hiszpańskim party” w krakowskim Teatrze Współczesnym czy „Carmen TV” podczas krakowskiego festiwalu Sacrum Profanum w 2006 roku. Natomiast na dużym ekranie pojawił się w filmach „Małżowina” Wojciecha Smarzowskiego, „Śmierć Johna L.” Tomasza Zygadły, „Ono” Małgorzaty Szumowskiej i „Hel” Kingi Dębskiej.
Line-up: 01.05 (poniedziałek)
Stacja B. Spędzili ze sobą 7 lat, poznając na swój temat wiele ciekawych faktów i na tych latach opierają dziś swoją twórczość. Przez wzajemny szacunek do siebie dzielą się z Wami swoim życiem a dzięki więzi, która wytworzyła się między nimi przez lata mogą to robić z niepodważalną autentycznością dzieląc się w tekstach bardzo osobistymi przeżyciami. Ich debiutancki album „Historia jak każda inna” został wybrany Albumem Listopada społeczności Polska Muzyka alternatywna. Stacja B. dotyka najbardziej czułych miejsc słuchaczy, patrząc ze sceny jak docierają do nich kolejne słowa piosenek i masyw muzyki, który im towarzyszy. W swojej twórczości zawartej na debiutanckim albumie „Historia jak każda inna” poruszają tematy trudne i zawsze takie, które bezpośrednio dotknęły członków zespołu. Nie śpiewają o walce z systemem, bo nie walczą z nim w swoich piosenkach. Opowiadają historie z narracją często nie przeznaczoną dla tego gatunku muzyki. W tekstach zawierają historie z życia każdego z nich, historie zabawne, tragiczne i takie, które łączą elementy obu. Singlem zapowiadającym album był utwór „Stacja B” w którym opowiadają historię o nich samych.
Ranko Ukulele – właściwie Maja Koman, polska piosenkarka, autorka tekstów i piosenek. Zaczęła śpiewać w wieku trzech lat. Jako nastolatka była liderką dwóch zespołów rockowych, śpiewała też w chórze kościelnym. Mając 17 lat, wyjechała do Francji, gdzie pracowała w restauracji. Wiosną 2011 wzięła udział w przesłuchaniach do pierwszej edycji programu telewizji Polsat Must Be the Music. Tylko muzyka. Podczas castingów przed jurorami wykonała na ukulele interpretację utworu „Stary niedźwiedź mocno śpi” i przeszła do kolejnego etapu, jednak nie zakwalifikowała się do półfinałów. Jesienią 2012, wraz z zespołem „Maja Koman i ukulele” wzięła udział w przesłuchaniach do piątej edycji programu TVN Mam talent!. Podczas castingów zaśpiewała utwór Anaïs „Christina” i zakwalifikowała się do półfinału. Wystąpiła w czwartym odcinku półfinałowym z własną wersją utworu Lany Del Rey „Blue Jeans” i nie awansowała do finału. Jak sama wyznała, udział w programie traktowała jako „reklamę zespołu”.
W 2013 podpisała kontrakt wydawniczy z wytwórnią muzyczną Warner Music Poland. 10 czerwca 2014 wydała debiutancki album studyjny pt. Pourquoi pas. Premierę płyty poprzedziła wydaniem w kwietniu singla „Babcia mówi”. Do utworu zrealizowała również teledysk, który wyreżyserował Kamil Dymek według scenariusza Koman. Piosenka dotarła do 3. miejsca Listy Przebojów z Charakterem emitowanej przez Polskie Radio RDC. W 2015 otrzymała nominację do nagrody „Fryderyki 2015” w kategorii „fonograficzny debiut roku”. W marcu pojawiła się na okładce tygodnika „Wysokie Obcasy”. 21 października 2016 wydała drugi album studyjny pt. Na supełek.
Zespół „4szmery” powstał w 1998 roku, jako klasyczny „Tribute band”, którego celem była popularyzacja muzyki australijskiej legendy – AC/DC. W ciągu 20 lat swojej działalności ,dał się poznać jako brawurowy wykonawca kompozycji AC/DC z całego okresu twórczości Australijczyków. Zespół celowo zrezygnował z przebieranek, koncentrując się na muzyce, co przysporzyło mu spore grono fanów. Po kilku zmianach personalnych, spowodowanych m.in. śmiercią lidera Jarka Srogi, ukształtował się obecny skład zespołu.
Początkowo była to muzyka oparta na własnych kompozycjach, w których słychać było wpływy ukochanego przez członków zespołu AC/DC, przeplatana utworami braci Young. Pierwszy wokalista Piotrek Pastuszak preferował zdecydowanie sposób śpiewania Briana Johnsona, stąd też w muzyce 4Szmerów więcej było Nowego AC/DC. Pierwszy skład zespołu przetrwał dwa lata.
Wiosną 1999 roku garaż domu na wzgórzu zaczął spędzać sen z powiek okolicznych mieszkańców, a duch „Bona” zaczął pojawiać się coraz częściej w ciemnych uliczkach „Babilonu” (tak o swoim mieście mówią muzycy zespołu). Po kilkumiesięcznych próbach „szmery garażowe” postanowiono zmienić na „sceniczne”. Zespół udał się do Nowego Sącza do „Jazz Klubu Absolwent” aby zaprezentować swój repertuar. Dzięki udanemu występowi zespół otrzymał zaproszenie do występu na Juwenaliach WSB u boku T.Love. Ten koncert spowodował, że zespół postanowił poszerzyć swój repertuar o kolejne kompozycje AC/DC. W grudniu 2001 roku zespół zorganizował I Ogólnopolski Zlot Fanów AC/DC w pubie „2KOŁA” w Warszawie, gdzie pojawiło się sporo prawdziwych fanów tej muzyki.
Farben Lehre – polski zespół punkrockowy, który powstał w 1986 roku z inicjatywy Wojciecha Wojdy oraz Marka Knapa w Płocku. Pierwszy koncert grupy miał miejsce w Płocku, 13 października 1986 roku, w auli Liceum im. Wł. Jagiełły (W. Wojda i M. Knap byli jego absolwentami). W 1990 zostali jednymi z laureatów Festiwalu w Jarocinie. Ich pierwsza płyta, Bez pokory, została wydana w 1991 roku. Dotychczas ukazało się 14 studyjnych albumów, cztery albumy DVD, płyta koncertowa, płyta akustyczna, nagrania archiwalne zebrane pod szyldem Garażówka oraz liczne kompilacje. Od wielu lat płoccy muzycy grają trasy koncertowe w całym kraju (około 100 rocznie). Od 2004 roku Wojciech Wojda jest organizatorem, a Farben Lehre głównym wykonawcą dużej klubowej trasy Punky Reggae Live. Z okazji 35-lecia istnienia w marcu 2021 zespół zapowiedział wydanie płyty „Pieśni XX wieku”, zawierającej nowe wykonania utworów z pierwszych czterech płyt, a także dwa covery. Promował ją utwór „Przemiany”, pierwotnie nagrany w 1989. W wersji deluxe została ona uzupełniona o DVD „Akustycznie”. Kolejne dwa jubileuszowe wydawnictwa to LP „Akustycznie” (nagrania studyjne) oraz split z zespołem Sexbomba, który – co ciekawe – również w 2021 roku obchodzi swoje 35 urodziny, wydany również jako płyta winylowa. Na swoim koncie Farben Lehre ma występy u boku takich znaczących formacji jak The Exploited, Die Toten Hosen, New Model Army, GBH, Vibrators, UK Subs, The Toy Dolls, Dritte Wahl, Rasta Knast, Iné Kafe, Kozak System, Normahl, Slobodná Európa czy Smola a Hrušky.
Wu-Hae to polski zespół grający muzykę z pogranicza crossover i hardcore.
Zespół został założony w 1999 r. w Nowej Hucie. Pomysłodawcami oraz założycielami grupy są wokaliści Marcin Bąk ps. Bzyk i Marcin Guzik. Pierwszy oficjalny album Wu-Hae „Życie na raty” został wydany 2006 roku przez Metal Mind Productions. Krążek był nominowany do Superjedynki 2007 w kategorii Płyta Roku – Rock. 6 lipca 2007 Wu-Hae na zaproszenie grupy KORN wystąpiło jako support podczas ich koncertu w katowickim Spodku.
W styczniu 2012 roku zespół własnym sumptem wydał kolejną płytę długogrającą pod tytułem „Merry crisis and a happy new fear”. Na albumie pojawiło się 14 nowych kompozycji, które grupa promowała przez akcję „Nie pie**ol, kup płytę!” oraz przez bezpośrednią dystrybucję „Kultura Pod Drzwi”. Dzięki nowatorskiemu podejściu grupa pokazała, że przy ograniczeniu pośredników, płyty mogą kosztować tylko 20 złotych. Idea została bardzo ciepło przyjęta zarówno przez media jak i fanów. 8 września 2012 r. „Opera Nowohucka” doczekała się wystawienia. Zespół Wu – Hae wraz z gośćmi: Maciejem Maleńczukiem, Adamem Grzanką i Jackiem Królikiem, zagrał w Muzeum Lotnictwa Polskiego w Krakowie w ramach 33. edycji „Nowa Huta. Dlaczego nie?”
Kult – polski zespół muzyczny, grający głównie rock alternatywny, założony w 1982 w Warszawie przez Kazika Staszewskiego i Piotra Wieteskę, na bazie zespołu Novelty Poland.
Muzyka Kultu ma swoje korzenie w punku i nowej fali, wykorzystuje też elementy rocka psychodelicznego, a nawet jazzu. Od początków istnienia grupa wyróżnia się charakterystycznym, rozpoznawalnym brzmieniem klawiszy i instrumentów dętych, a także głosem i często prowokacyjnymi tekstami wokalisty Kazika Staszewskiego. Zespół zasłynął atmosferą tworzoną na koncertach oraz niekonwencjonalnym przesłaniem piosenek. W latach 80. duży wpływ na teksty Kultu miało zainteresowanie Staszewskiego i pozostałych członków zespołu Biblią (jeden z członków zespołu – Piotr Wieteska – był Świadkiem Jehowy); utwory zespołu z tego okresu uderzały w „system” rozumiany jako konglomerat socjalistycznego aparatu państwowego, Kościoła katolickiego i narodowych tradycji. W latach 90. Kult równie ostro rozprawiał się z „systemem” opartym – według niego – na władzy pseudodemokratów, klerykałów i wielkich korporacji finansowych. W 2021 ukazał się album Ostatnia płyta.
Serdecznie zapraszamy w imieniu organizatorów. Rzućcie wszystko i przyjedźcie w Bieszczady na kolejną edycję festiwalu ZEW się budzi!
